Nefret ve Affetmek

İnsanlara karşı yapılan iyiliğin suistimal edilmesinden dolayı ortaya çıkan bir duygudur. Başka durumlarda da gözlenebilmektedir.

Suistimallik başladığında zamanında tepkisel davranılmazsa zamanla içinde yeşermeye başlayan bu duygu daha sonraları insanın durumunu zora sokabilecek bir duygudur.

İnsanın canının hiç birşey yapmamasına sebep olan bu duygu ,nefret duyulan şeye zarar verme isteğiyle büyür.İnsanı insanlıktan çıkartabilecek
kadar büyük şeyler yaptırabilir.

İnsanda ki affetme duygusu bu duyguya su verilmesini kesmeye sağlayan bir duygudur. İnsanın kendisiyle barışıklığına bağlı olarak nefreti yok edebilmesi kolaylaşır. Bu duygunun da ne yazık ki dezavantajları vardır.Fazla affedici olabilecek İnsan, kendisine karşı saygısı olmayan insan gibi algılanabilir ve
daha fazla üstüne gidilmesine sebep verir. Bunun sonucunda "nefret" ile "affetmek" arasında büyük bir çekişme olur.

Her 2 duyguyu da iyi kullanmak ne yazık ki şarttır. 2 sinin de fazlası insana zarar verir. Bir şeye 3 kereden fazla nefret duyulup ve affedildiği halde hayla nefret duyuluyorsa, o nesne ya da canlıyla ilişkiyi bir an önce kesmek lazımdır.
Yoksa bu 2 duygudan birinin kullanılması zorunlu hale gelecek ve istenmeyen başka duygular ortaya çıkacaktır.