Seni beni sevebileceginden daha fazla sevdim
Senin için olmadığım bir kişiliğe büründüm
Ama anladımki olmamı istediğin kişiydim ASLInda
Bunu anladığımda seni çoktan kaybetmiştim
Belki bana kızıyorsundur değiştiğim için
Belki anlamayacaksın ama onuda senin için yaptım
Hayatımda tatmadığım belkide birdaha tadamayacagım tatları senle tattım
Bir bakışınla bir tebessümünle...
Düşümdüm...
Seni bu kadar çok sevmemin sebebini düşündüm
Ve sonunda buldum
beni sen tamamlıyordun
Kendimde eksik olanları sende buluyordum
Sana baktıgımda hayalimdeki beni görüyordum
İlk aşkımsın aşkı senle tattım
Ayrıldıgımız zamanlarda
Seni düşünmeyi uykuya tercih ettim
Uykusuz kalmak sensiz kalmanın yanında bir hiçti
Adın her geçtiğinde içim bürküldü,üşüdüm..
Ama korkmadım seni kaybetmekten
Sevgin zaten benimdi
Onuda içimden sökemeyeceğin için korkmuyordum belki
Ama bu sefer olmadı,içimdeki senide aldın götürdün
İlk başlarda artık sevmediğime inandırdım kendimi
Ama dünyadaki en büyük yalandı bu
Seni hala deliler gibi seviyorum
Artık adın geçtiğinde içim bürkülmüyor üşümüyorum
Canımdan bir parça gidiyor
Biliyorum hiçbirşey eskisi gibi olamaz artık
Belki başka biri var hayatında beni çoktan unuttun
Derler ya insanları yaşatan umutlarıdır diye
Benim umudumda sensin.
Bu mektubu yazmaya karar verdiğimde hep aklımda belki vardı
Belki oda beni hala seviyordur
Belki sadece bir inattır bu
Çok yoruldum umudumu kaybetmemeye çalışmaktan
Çünkü biliyorum umudumu kaybettiğimde senide kaybedicem
Ve asla umudumu kaybetmicem içimdeki seni kaybetmicem
Senin beni artık sevmediğini bilsemde kaybetmicem...